آهنگری چیست 

اولین آثار خارج شدن آهن از سنگ آهن و بعد آهنگری آن به واسطه‌ی هیتی‌ها در آسیای کوچک به 1500 سال پیش از میلاد بر می‌گردد. هیتی‌ها یکی از قوم‌های بزرگ جهان بوده که در ایران باستان زندگی می‌کردند. شهرخاتوشا یا بغازکوی پایتخت هیتی‌ها در ترکیه امروزی بوده است. ولی با پخش شدن هیتی‌ها در سال 1200 قبل از میلاد، دانش و علم آن‌ها از کارهای اساسی آهنگری نیز تقریبا از بین رفت. در نتیجه این تجارت در زمان‌های گوناگون و با گذشت زمان به صنعت امروزی تبدیل شد.

جوشکار سیار اصفهان در تمامی ساعات روز

بر طبق آثار تا زمان پخش شدن هیتی‌ها، ذوب کردن آهن و آهنگری به نسبت متداول بود. در آن دوران هر شخصی که قابلیت آهنگری داشت به عنوان صنعتگر خیلی مورد احترام بود و این ذهنیت وجود داشت که آهنگران همان قدرت جادویی کیمیاگران را دارند. آهنگری در حقیقت هنر تولید ابزار و لوازم از آهن یا فولاد  با کوبیدن و فشار آوردن به فلز با به کار بردن تجهیزات گوناگون می‌باشد. از جمله وسایلی که آهنگران قادر هستند بسازند موارد زیر است : درهای آهنی ، نرده، لوازم روشنایی ، مبل ، ساختن مجسمه ، آلات کشاورزی ، لوازم تزئینی و مذهبی ، تجهیزات آشپزخانه ، اسلحه. در قدیم و به شکل سنتی برای کوبیدن فولاد و آهن وسایلی مثل چکش و سندان را به کار می‌بردند. پس از نابود شدن علم آهنگری پس از هیتی‌ها این صنعت با گذشت زمان کامل‌تر شد و دوباره رونق پیدا کرد. آهنگری جزء حیاتی هر جامعه می‌باشد. در قدیم آهنگر تولید کننده‌ی سلاح و تجهیزات بوده که برای زندگی در هر جامعه ای واجب است. این مهم بودن و برتری آهنگری تا انقلاب صنعتی ادامه داشت ولی بعد از آن ماشین آلات خودکار و عملیات‌های تولید صنعتی قدرت را در دست گرفتند و اهمیت آهنگری سنتی به تدریج کم شد . بعد از انقلاب صنعتی قسمت عظیمی از این صنعت به واسطه‌ی سیستم‌ها و طی فرآیندهای پیشرفته و بدون احتیاج به دست انجام گرفت. ولی همچنان هنر آهنگری سنتی در تمام جهان پر طرفدار و مورد توجه می‌باشد و سازه‌های خارق‌العاده‌ای به واسطه‌ی آهنگران سنتی تولید خواهد شد . رایج‌ترین گونه‌ی آهنگری کار با آهن و فولاد می‌باشد که بیشتر آن‌ها را به نوع‌های متنوعی از زیور آلات و وسایل تبدیل خواهند کرد. به آهنگر ، آهنگر گفته می‌شود چون با آهن یا همان فلز سیاه سر و کار دارد. ولی بعضی از آهنگران با بیش از یک نوع فلز سر و کار دارند و در کار با طلا، مس، فولاد و… متخصص می‌باشند. این صنعتگران ، فلزکاران نامیده می‌شوند اگرچه این صنعت نیز شاخه‌ای از آهنگری به شمار می‌رود ولی به طور رایج، این فلزکاران با نام‌های دیگری هم شناخته خواهند شد که بعضی از این اسامی به شرح زیر است :

مسگری: آهنگران مس و برنج را برای تولید مصنوعات به کار خواهند برد.

طلا سازی: تمرکز این نوع فلزکار معمولا بر روی طلا و فلزات گران قیمت می‌باشد. آن‌ها اغلب در تولید طلا از راه پر کردن، ریخته گری ماهر هستند. تخصص‌های طلاسازان خیلی شباهت به تخصص نقره‌سازی می‌باشد.

پیوترکاری: این فلزکاری با آلیاژهای گوناگون قلع و نقره کار خواهند کرد تا ظرف‌های آشپزخانه و ظرف‌های خاصی را تولید نماید.

نقره سازی: نقره سازی شی‌ها و زیور آلات را از نقره تولید می‌نماید. فنون صنعت نقره سازی به طور کامل شباهت به طلا سازی دارد ولی محصولات پایانی به طور کامل فرق خواهند کرد.

قلع سازی: صنعت قلع سازی با قلع کار خواهد کرد. در این صنعت شی‌ها را از قلع و دیگر فلزهای کم وزن به وجود می‌آورند. آن‌ها همچنین اشیا تولید شده از قلع را ترمیم می‌نمایند.

تاریخچه‌ی فولاد

اولین مورد استخراج فولاد به حدود سال ۱۳۰۰ قبل از میلاد بر می‌گردد. اولین ساخت مهم فولاد، با به کار بردن راهی که قبل از آن مصریان باستان می‌شناختند، در هند شروع شد. این راه، عملیات ووتس نام داشت و چیزی که به وجود آمد فولاد بود. از حدود سال ۱۵۰۰ میلادی تا اواسط سده نوزدهم رشد متالورژی بیشتر متوجه فناوری‌های تولید آهن و فولاد بود. در همین دوران بود که کک به صنایع متالورژی وارد شد. در حقیقت اختراع  امکان تبدیل زغال سنگ به کک در سال ۱۷۰۹ میلادی، انقلابی در صنایع متالورژی آهن و فولاد ایجاد کرد.

انواع فولاد

فولاد را با توجه به مولفه‌های خیلی زیادی بخش‌بندی خواهند کرد که بدون تردید هر کدام از این تقسیم بندی‌ها هم شامل بخش بندی جداگانه‌ای بوده و از استفاده‌های خیلی گوناگونی هم بهره‌مند می‌باشند. مهم‌ترین بخش بندی نوع‌های مختلف فولاد را می‌توان به انواع فولاد طبق ترکیب شیمیایی آن بیان نمود :

فولاد کربنی

از پر استفاده‌ترین و مشهورترین نوع فولاد،  می‌توان فولاد کربنی را نام برد. در حقیقت این فولاد‌ها ۹۰ درصد کل ساخت فولاد دنیا را تشکیل خواهند داد. فولادهای کربنی با توجه به درصد کربن به کار رفته در آن‌ها به سه دسته بخش بندی می‌شوند : فولاد کم کربن ، فولاد با کربن متوسط ، فولاد پر کربن.

فولاد آلیاژی

فولادهای آلیاژی از جمله فولادهایی است که حاوی مقادیری کربن می‌باشند ‌ولی ویژگی‌های آن را اغلب با دیگر عنصرهای شیمیایی اضافه شده به فولاد مشخص خواهند کرد. برخی از این عنصرها موجب سختی فولاد، اغلب موجب محکم شدن و تعدادی باعث بالا رفتن مقاومت در برابر خوردگی خواهند شد. فولادهای آلیاژی شامل فولاد‌های زیر می‌شوند.

• فولاد آلیاژی منگنز دار
• فولاد آلیاژی کروم دار
• فولاد آلیاژی کروم- مولیبدن
• فولاد آلیاژی نیکل – کروم مولیبدن

فولاد زنگ نزن

فولاد زنگ نزن در حقیقت همان فولاد معمولی می‌باشد. در این نوع فولاد ورقه‌های باریک ضد زنگی بر روی یک یا دو سمت آن نصب شده است. عنصر کروم اصلی‌ترین ماده آلیاژ کننده فلزی می‌باشد که به همراه آهن، کربن، منگنز و سیلیس در ساخت فولاد زنگ نزن استفاده خواهند شد. رایج‌ترین فولاد زنگ نزن تقریبا دارای هشت درصد نیکل است . به جزء این از فلزات گوناگون دیگر هم به تنهایی و یا همراه در ساخت فولاد زنگ نزن به کار می‌رود. از این فولاد در تولید اجزای موتور جت، ابزار و وسایل شیمیایی، چاقو و چنگال، وسایل مختلف پخت و پز و سرانجام انواع سیستم‌های ویژه برش استفاده خواهد شد.